Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Οργή

Μέσα από πέτρες, μολότοφ και δακρυγόνα
σε είδανε
να κρατάς ασπίδα και σπαθί
μέσα στους έρημους δρόμους της πόλης τους
να καις τα μαγαζιά τους.

15χρονε

Κουκουλοφόρο σε είδανε
να κάνεις πλιάτσικο
να καταστρέφεις τον τζίρο τους
εν μέσω οικονομικής κρίσης
να φέρνεις τον κόσμο σε απόγνωση
ωμή βία και καταστροφική μανία
μέσα σε λαμπιόνια
σε είδανε να έχεις
εικόνες ντροπής
εικόνες χάους
έφερες μέσα στα σαλόνια τους
σε είδαν να σου χαϊδεύουν τα αυτιά λαϊκιστές. 
Πόση ντροπή πρέπει  να ‘νιωσες! 

15χρονε

Την επομένη των καταστροφών
τον απολογισμό τους που κάνανε,
πόση ντροπή πρέπει να ‘νιωσες,
που όλοι για σένα συζητούσανε!
φτάνει πια! Είπανε την ώρα που τρώγανε ακόμη!
Τόση καταστροφή
για το παιδάκι που ‘φυγε 
το συνομήλικο σου
που οι πιο πολλοί δολοφονία το ‘πανε,
στεναχωρήθηκαν κιόλας, 
και κάποιοι παρεξήγηση από λειασμένο βλήμα... 
Αλλά εσύ 15χρονε, 
έπρεπε να κλάψεις, 
όχι να κάψεις,
να έχεις τόση οργή αδικαιολόγητη.

Να! Δες τους πως αυτοί οργίζονται! 
για τους καλόγερους που τις λίμνες τους κλέβουνε.
Δες τους  πως οργίζονται,
για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω τους 
και τους καταστρέφουν τη ζωή.
Δες τους  πως οργίζονται
από τους καναπέδες τους!
Να! Τέτοια οργή πρέπει να χεις! 

Ανώριμε 15χρονε.

2 σχόλια:

Iptamenos Ollandos είπε...

Μπράβο φίλε. Το ποίημα σου μιλάει στην καρδιά και στο μυαλό. Μπορώ να το αναδημοσιεύσω;

ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ είπε...

Φυσικά και μπορείς να το αναδημοσιεύσεις, αρκεί να βάλεις όνομα και link.